Czy wiesz o tym, że masz nieograniczony dostęp do jednego z najsilniejszych lekarstw dostępnych ludzkości?

Jest na wyciągnięcie Twojej ręki. Czeka cichutko za drzwiami prowadzącymi do komnaty serca. Kluczem do tych drzwi są uważny oddech i Twoja decyzja.

Tym lekarstwem jest wdzięczność. 
Czy jest w Twoim życiu coś za co możesz podziękować?

Czy kiedy w swych objęciach tuli Cię najciemniejsza z nocy potrafisz znaleźć coś co stanie się Twoją kotwicą, promykiem światła przypominającym, że co by się nie działo dzień w końcu nadejdzie?
Czy oddczuwasz wdzięczność kiedy wszystko układa się po Twojej myśli?

Kiedy byłam dzieckiem, nauczono mnie, że trzeba się modlić.
Składać rączki, spoglądać w niebo i prosić o wsparcie, zdrowie, chleb nasz powszedni.
Dzisiaj przypomniałam sobie bardzo starą i prostą modlitwę. Przyjemnie wibruje na moich ustach i sprawia, że nie muszę już o nic prosić.

Nie jestem ofiarą losu, nie muszę czekać na coś, co spadnie z nieba.

Jestem kreatorką swojej rzeczywistości, a stwórcza cząstka łącząca mnie ze Źródłem Życia świeci jasno w moim sercu.

Modlitwa brzmi: DZIĘKUJĘ.

Rozlewa się po moim ciele ciepłą falą i sprawia, że świat nabiera innych barw.

Dziękuję za powieki, które rozchyliły się dziś delikatnie i wpuściły nowy dzień za zasłonę rzęs.

Dziękuję za serce, które bije dla mnie od tylu lat i – pomimo blizn – przypomina, że warto kochać.

Dziękuję za przyjaciół, którzy są blisko mnie, nawet jeśli dzielą nas kilometry, i za ludzi, których spotykam codziennie na swojej drodze, bo to właśnie dzięki Wam mogę poznawać siebie.

Dziękuję za każdą sekundę mojego życia, bo to właśnie ich suma sprawiła, że istnieje moje dzisiaj.

Dziękuję za błogosławione błędy, pomyłki, mój własny zamęt to dzięki nim mogę wzrastać, poszerzać swoją świadomość i przekraczać kolejne iluzje.

Dziękuję Ci, moje piękne ciało – za to, że mnie w sobie gościsz, nosisz mnie po świecie i pozwalasz poprzez siebie doświadczać.

Dziękuję za to, że nie znam głodu.

Dziękuję za dłonie, dzięki którym mogę czuć ciepło drugiego ciała i miękką sierść moich ukochanych zwierzaków.

Dziękuję za oczy, dzięki którym mogę podziwiać majestat stworzenia.

Dziękuję za uszy, dzięki którym mogę zaprosić do mojego wnętrza dźwięki, które poruszają moją Duszę.

Dziękuję za moich rodziców, którzy powołali mnie do życia jako dowód i uhonorowanie ich miłości do siebie.

Dziękuję, Matko Ziemio za Twoją dobroć, dary, za to, że znosisz nas cierpliwie. Za śpiew ptaków, szum rzeki, błękit nieba, miękkość mchu, mądrość drzew i wszechobecne piękno.

Moje życie jest cudem.

Czy znasz potężną moc tej modlitwy?
Czy masz za co podziękować już dziś?

Piasek w klepsydrze życia przesypuje się ziarenko po ziarenku. Co pięknego możesz zrobić z czasem, który Ci pozostał?